5. nóvember 2014. Erpur Snær Hansen: Hitastýrðar sveiflur íslenskra síla-, loðnu- og sjófuglastofna
5. nóvember 2014. Erpur Snær Hansen: Hitastýrðar sveiflur íslenskra síla-, loðnu- og sjófuglastofna
Erpur Snær Hansen doktor í líffræði og sviðsstjóri vistfræðirannsókna á Náttúrustofu Suðurlands flytur erindið „Hitastýrðar sveiflur íslenskra síla-, loðnu- og sjófuglastofna“ á Hrafnaþingi miðvikudaginn 5. nóvember kl. 9:15.
Eins og alkunna er hafa íslenskir sjófuglar átt mjög undir högg að sækja frá 2003–2005 í kjölfar hruns sílastofnsins sunnan- og vestanlands og tilfærslu uppeldisstöðva loðnu frá Íslandshafi til SA-Grænlands. Í þessu erindi eru teknar saman niðurstöður mælinga á framleiðslu og fæðu lundapysja í 12 lundabyggðum síðustu fimm ár. Þessar mælingar þjóna sem áviti fyrir íslenska sjófugla sem éta helst sandsíli og loðnu.
Miklar breytingar hafa orðið á fæðu milli sjávarvistkerfa við landið. Fæðuskortur hefur verið ríkjandi á Suður- og Vesturlandi og viðkomubrestur viðvarandi frá 2003. Sandsíli er nú aðalfæðutegund norðanlands í stað loðnu fyrir hlýnun og ungaframleiðsla mikil. Loðna er nú aðalfæða við Austurland í stað blandaðrar fæðusamsetningar og viðkoma hefur risið hratt með auknu fæðuframboði. Ástand síðustu ára er sett í stærra samhengi með hliðsjón af 140 ára lundaveiði auk styttri veiðitöluraða sjö annarra sjófuglategunda. Í ljós hefur komið að miklar og endurteknar sveiflur hafa orðið í sjófuglaveiði allra tegunda sem fylgja AMO sjávarhitasveiflunni sem skipta má í gróflega í endurtekin 35 ára hita- og kuldaskeið. Hitasveiflan hérlendis er mjög mikil eða yfir 1,5°C og hefur valdið endurteknum vistbyltingum í þremur aðal sjávarvistkerfunum á landgrunninu. Lögð er fram sú skýringartilgáta að endurtekið stofnhrun sandsílis stafi af auknum efnaskiptahraða að vetri þannig að vetrarforði sé uppurinn áður en vorblómi kviknar.
